Zamieszczone poniżej panegiryki
to próby poetyckie uczennic z klasy IIa,
wypracowane na lekcjach języka polskiego.
Ciekawa twórczość, jednak treści nie polecamy naśladować .
,, Pochwała komputera ”
Ty, który
włączasz się z ciemności
I witasz
mnie muzyczką powitalną.
Ty, który
znasz odpowiedź na każde pytanie,
Który
działasz za pomocą myszki,
Rozbawiasz
mnie i rozweselasz.
Bo odkąd Cię
poznałam, ciemności się
Nie bałam,
tylko siedziałam i grałam.
Zniewalasz
mnie już od rana,
Przez to
jestem już w tobie zakochana.
Zostań ze
mną na zawsze, bo
Jak Cię nie
ma, w nocy nie zasnę.
Myślę o
tobie bez ustanku,
W nocy i o
poranku.
Ja przy
tobie jestem jak ptak
Nie mogący
latać!
Idę za tobą
niczym za blaskiem
Słońca,
twoje klawisze mnie uzależniają,
Bo gdy ich
dotknę , palce się przyklejają.
Głośniki
twoje wszystko śpiewają ,
Wiedza twa
nie ma końca , gry i zabawy ,
To wszystko
w sobie masz tylko ty !
Bo ty jesteś
wspaniały.
Aleksandra Więckowska kl. IIa
Pochwała telewizora
Ty, który z
ciemności wyłaniasz się i włączasz,
Ty, co
przemawiasz językiem filmowców,
by pokazać
nam drogę do świata
jak podniebna
jaskółka na powitanie
lata, z tobą
chlubo informacji narodowej
chcę dążyć do
pełni życia zdrowej.
Bo jakież
jest życie bez Ciebie?
Samemu mi
smutno jak na pogrzebie
w jesiennym i
ponurym niebie.
Dzień
stracony to dzień bez Ciebie.
Z twoich
domysłów jak pięknych przysłów
Sentencji,
dlatego pochłaniasz nas młodego,
starego i
dobrego i złego,
Bo mieć Cię
takiego to mieć przyjaciela najlepszego.
Groszek
|